انواع عایق های رطوبتی که به عنوان درزگیر عمل می کنند

استفاده از انواع عایق های رطوبتی در ساختمان به خصوص در محل اتصالات نیازمند توجه زیادی است. در سازه های سنتی، از کانال ها و زهکشی ها برای جلوگیری از رسیدن آب به سطوح داخلی کمک می گیرند،  در حالی که در سازه های مدرن از سیستم های سنگ تراشی سبک، پانل ها، رندر و دیوارپوش استفاده شده و همه اینها به اتصالات درزگیر متکی هستند.

بروز خرابی در اتصالات می تواند بر عملکرد ساختمان و المان های داخلی آن تأثیر بگذارد. بنابراین، باید به طراحی اتصالات پنهان توجه ویژه ای شود، زیرا دسترسی به آن ها برای تعمیر یا تعویض بسیار سخت خواهد بود. درزگیرها معمولاً پلیمری هستند، این ترکیبات در برابر درجه ای از حرکت نیز مقاومت دارند.

عایق های رطوبتی و نقش آن ها به عنوان درزگیر

مواد آب بندی زیادی در دسترس هستند که هر کدام برای یک برنامه خاص طراحی شده اند. اما در حالت کلی، در ساخت و ساز از هفت نوع درزگیر متداول استفاده می شود که عبارتند از:

• پلی بوتیلن

این ماده خواص مشابهی با لاستیک طبیعی دارد، اما دوام آن بهبود یافته و مقاومت خوبی در برابر حمله مواد شیمیایی از خود نشان می دهد. پلی بوتیلن ها معمولاً به عنوان ماده اصلی برای عایق بندی واحدهای در معرض گاز مورد استفاده قرار می گیرند، زیرا قادر به مقاومت در برابر انتقال بخار و گازها هستند.

• پلی یورتان

پلی یورتان معمولا انتخاب اصلی پیمانکاران است، زیرا با اکثر سطوح مختلف سازگاری دارد و از مقاومت بسیار خوبی در برابر سایش و برش برخوردار است. همچنین چسبندگی آن کاملا مناسب بوده و برای بسترهایی که در معرض جابجایی هستند، یک گزینه ایده آل خواهد بود.

• لاتکس مبتنی بر آب

این ماده به دلیل سهولت کاربرد و قابلیت چسبیدن به بیشتر بسترها، برای استفاده در اتصالات ساختمانی بسیار محبوب است. لاتکس مبتنی بر آب قابلیت رنگ آمیزی دارد و برای شکاف هایی مناسب است که بسیار کوچک باشند، اما این ماده مستعد کوچک شدن است و اگر بستر در معرض حرکت باشد، ممکن است ترک بخورد و اجازه نفوذ را به آب بدهد.

• اکریلیک

این ماده برای کاربردهای خارجی مناسب می باشد و مستعد کوچک شدن نیست. استفاده از آکریلیک کمی دشوار است و ممکن است در صورت حرکت بستر تا حدودی ضعیف شود.

• بوتیل

بوتیل به طیف گسترده ای از بسترها می چسبد، اما در برابر سایش و جابجایی مقاومت کافی ندارد. بنابراین، برای مشکلات کاربردی ساختمان مناسب نیست.

• پلی سولفاید

به علت انعطاف پذیری عالی حتی در دماهای پایین و عدم کوچک شدن در برابر اشعه ماوراء بنفش، پلی سولفاید می تواند برای آب بندی مفاصل زیادی مورد استفاده قرار گیرد. این ماده نسبت به درزگیرهای مشابه گرانتر است و بین ۱۰ تا ۲۰ سال عمر می کند که همین ویژگی به نوعی باعث بازپرداخت هزینه بالای آن خواهد شد.

• سیلیکون

در میان انواع عایق های رطوبتی، سیلیکون مقاومت حرارتی عالی، قابلیت حرکت پویا و چسبندگی خوبی دارد و برای بسترهای خاصی (مانند سنگ) مناسب است. جهت به کارگیری این ماده در بعضی موارد استفاده از پرایمرها ضروری خواهد بود. همچنین سیلیکون ها می توانند برای اتصال شیشه یا فلز به قاب ها مورد استفاده قرار گیرند. این درزگیر گران است، اما کیفیت خوبی دارد و از دوام بسیار خوبی برخوردار می باشد.

خصوصیات انواع عایق های رطوبتی که به عنوان درزگیر عمل می کنند

هنگام انتخاب این مواد، باید در نظر بگیرید که با نوع مصالح استفاده شده در سازه مورد نظر سازگاری داشته باشد. در ادامه خواص کلیدی درزگیر مناسب با ساختمان شما را عنوان کرده ایم:

• ثبات

پرکننده های رقیق دارای قوام سیال بوده و عموماً در اتصالات افقی مورد استفاده قرار می گیرند و می توانند خود به خود تراز شوند. برای اتصالات عمودی درزگیرهای ژله ای و لاستیکی گزینه بهتری هستند.

• دوام

طول عمر درزگیر باید تحت شرایط مختلف بالا باشد. فراموش نکنید که استفاده از یک عایق رطوبتی که با بستر مورد استفاده ناسازگار است، نمی تواند نتایج ایده الی را به دنبال داشته باشد. اما به طور کلی، سیلیکون ها بیشترین طول عمر را دارند (حدود ۲۰ سال). برخی از آکریلیک ها و بوتیل ها نیز تقریبا ۵ سال عمر می کنند.

• سختی

یک درزگیر سخت در برابر فشار مقاوم است، اما این نکته را به خاطر داشته باشید که با افزایش سختی، انعطاف پذیری کاهش می یابد.

• مقاومت در برابر شرایط محیطی

یک درزگیر خوب باید در مقابل آفتاب، نوسانات دما و رطوبت، انعطاف پذیر باقی بماند.

• توانایی حرکت

داشتن توانایی حرکت نشانه کیفیت انواع عایق های رطوبتی است. به عنوان مثال، یک درزگیر با ۱۰ درصد پتانسیل حرکت در یک اتصال ۲۵ میلی متری می تواند تا ۲۸ میلی متر کشیده شود و به ۲۳ میلی متر منقبض شده و دچار شکست نشود.

• چسبندگی

اینکه یک سیلانت به چه میزان به مصالح ساختمانی خواهد چسبید، یک فاکتور اساسی است که باید در نظر گرفته شود. در تکنیک های آزمایشی (به عنوان مثال روش های تست استاندارد ASTM C794 چسبندگی در پوسته از مهر و موم های الاستومری) چسبندگی سیلانت های الاستومری را ارزیابی می کنند.

• قابلیت رنگ آمیزی

اجزای موجود در درزگیر ها می توانند به بستر های متخلخل (مانند سنگ طبیعی) بچسبند و لکه های زیادی را به وجود بیاورند. بنابراین، اگر زیبایی سطح برای شما مهم است، محصولی را خریداری نمایید که قابلیت رنگ آمیزی داشته باشد.

• سهولت استفاده

سهولت در به دست آوردن یک سطح صاف پس از به کارگیری پرکننده ها، یک ویژگی مهم در هنگام بررسی مواد درزگیر است. بعضی از عایق های رطوبتی به راحتی قابل استفاده هستند، در حالی که برخی دیگر بطور خاص طراحی شده اند و به کارگیری آن ها نیاز به یک متخصص دارد.

• هزینه

مانند بسیاری از محصولات ساختمانی، ارزان بودن به معنای بهتر بودن نیست. انواع عایق های رطوبتی با قیمت بالاتر عملکرد بهتری دارند و استفاده از درزگیرهای بی کیفیت همیشه گرانتر از انتخاب یک محصول مرغوب است، زیرا پس از مدت زمان کوتاهی ناچار به تعمیر آن ها خواهید بود. با این حال، عاقلانه تصمیم بگیرید و تلاش کنید تا نیاز خود را به بهترین نحو برآورده سازید.